Kendi Hikayemizi Yazalıımmm !!!

paltosuna sarılınca gerçek daha da acı geldi...hiç bir palto,bir kaftan sıcak bir duygunun yerini tutamazdı,tutmadı...

derin bir iç çekti ve bir apartman dibine sindi sessizce, gökyüzü bile nefret ediyordu ondan birer ok gibi yağmur damlalarını göndermeye başladı zavallı adama...

Artık daralmıstı kafasını dagıtması lzmdı.Salih abeyı gordu yolda ve ıkı bıra ıstedı sora bıraları caktı ve kendıne geldı artık kafası ııdı

(işte potansiyel bu samet )

zaten o isli havanın ağırlığını hissederken bir de ıslak paltosunu taşımaya çalışıyordu, gözlerini denize dikti,parıldayamayan yakamozlara...adımlarını sıklaştırdı...

Kafasıda guzeldı bıra sayesınde vucududa ısınmıstı artık ne yagmur ne sogukdan etkılenıodu.Artık bu ısı bıtırmelıydı...

içindeki duygular onu itmiş gibi koşmaya başladı,daha hızlı hep daha hızlı...köşeyi dönünce durdu,karşıdaki apartmanın 3. katına baktı,ışıklar yanıyordu,o da uyumamıştı henüz....

cebını kontrol ettı sılahı ordaydı.apatmandan ıcerı gırdı basmakları 3 er 3 er cıktı anahtarı delıge soktu ve kapıyı actı...

kapıyı açar açmaz ağır bir koku çevrelerdi duyularını, sineklerin vızıltısından başka hiç bir ses yoktu, yavaşça kapıyı kapattı silahını çekti ve ağır adımlarla yürümeye başladı...

kokunun pardon yane korkunun:D sebebını kendıde bılmıodu sılah ondadı ama bekıde kullanamamaktan ve goreceklerınden korkuodu..

oğlum koku zaten korku değil ki:D neyse;

oturma odası boştu, açık pencereden içeri yağmur damlaları giriyor rüzgar perdeyi savuruyordu, ilerledi ve pencereyi kapattı.

Bıra karnını agrıtmıstı actı cunku ac karnına bıra cakmak ınsana koyuyordu.Ama gızlı sıfrenın burlarda bı yerde olacgını bılıodu.

Sam@ demiş ki:

sonra odanın kosesıne bı baktı oda ne kokunun sebebı bellı bırı odanın kosesıne setmıs kokula bu alaka kurdum anca:P

bu mesajı dikkate almayın

rüzgarın kesilmesiyle kokunun yoğunluğu da arttı,evin arka odalarına baktı ama onu göremedi,tekrar yalnızdı,tekrar dışarı çıktı

ınat ettı ama kokunun nerden geldını bulcaktı ıcerı gırdı tekrar ve kapıyı arkadan kıtleyıp anahtarıda yuttu:D

koridora geçti,önüne gelen ilk kapıyı açtı ve o an gözlerine inanamadı...biri işi ondan önce bitirmişti,hatta çok önceden...çürümeye başlayan cesedin yanındaki notu okumak için çömeldi...

bir an yazıyı okuyamadı çünkü bir hatıra çıkıp gelmişti o tozlu ve sarı yaprakların arasından...herşeyini kaybettiği o an canlandı birden odada...

işten geç çıkmıştı...ah nerdeydiki aklı?yarım saat geçikmişti,ne söylecekti?asansörün gelmesini beklemeden koşa koşa çıktı merdivenleri...elinde bir demet kırmızı gül,açılmamışlardan yani en sevdiklerinden...geldiğini belli etmemek için anahtarını çıkardı,ama kapıyı açmaya çalışırken kapını zaten açık olduğunu farketti...

bugün de bir kapıdan girmişti...tıpkı o günkü gibi...aynı kanlı eller,aynı zemindi sanki gördüğü...bu sefer neler olacaktı??

duvarlar üstüne gelmeye başladı birden..görüntüler film şeriti gibi akmaya başladı..odanın ortasında yatıyordu,sarı ipek saçları kana bulanmıştı..bıçak darbeleri elbisesini delik deşik etmişti...nabzını yokladı,ölmüştü...damarlarında akan kanın çekildiğini hisseti...10 dakika önce mutlu bir adamken şimdi bir hiçti...güzel yüzlüsünün yanında duran bir kağıda ilişti gözü...bu bir nottu...

kırmızıya boyanmış saçları aldı avucuna rengine dikkatlice baktı...ne kadar da severdi kırmızıyı oysa...nerden bilebilirdi ki ölümü getireceğini...kağıttaki son bir çizgiydi, duyulamadan kaybolan kırmızı bir çığlık..."sen" yazıyordu üstünde gerisiyse karmaşık harfler ve kandı...

birden kendine geldi ve kağıdı eline aldı.bu kadarı fazla diye düşündü.elindeki not güzel yüzlüsünün yanında bulduğuyla aynıydı.sen yazıyordu kağıdın üstünde..."sen"...neydi bu.anlamaya çalıştı.sonra neden gözü cesede ilişti.4 bıçak darbesi vardı,alt alta tek bir çizgi gibi..elbisedeki izleri hatırlamaya çalıştı.aklına gelen şeyle beyniden vurulmuşa döndü...

uzun zaman önce kuruduğu belli olan kan lekeleri geldi gözünün önüne,gört yara ve kanlı elleri...yardım etmeye çalışmıştı ona sanki...filmin bu sahnesi kopuktu,çizik ve cızırtılı...ama yardım etmişti,öyle olmalıydı...onu orda bırakıp gitmemiştir,gitmiş olamaz,olmamalı

ama olmustu bı kere!1 caresızce ınledı ne yapacanı bılemıodu...

bu düşüncelerden onu kurataran şeyse evdeki başka bir kapının sesi oldu.kalktı sesin geldiği yere doğru gidiyordu ve durdu.

geri döndün ve cesedin yanına bıraktıı silahını yeniden kuvvetlice sarmaladı ve ayağa kalkıp koridor çıktı.